Elke maandag gaan mijn vriendin E. en ik aan de wandel. Dan nemen we de week door. Eerst wandelden we in de avond. We zijn daarmee jaren geleden begonnen toen we in Haarlem-Noord kwamen wonen en de wijk wilden verkennen. Onder het motto van: het zou toch zo fijn zijn als je iemand de weg kon wijzen naar – ik noem maar wat – de Leeuwerikstraat. We kwamen er al snel achter dat het vooral in de winter leuk is om door de wijk te lopen: een beetje gluren bij de buren, want veel mensen houden hun gordijnen ’s avonds open. Wat voor bankstel hebben ze? Waar kijken ze naar op tv? Wij zien hen wel, maar zij zien ons niet (dat hoop ik tenminste maar…).
Maar ook wandelen in de lente heeft zo zijn charmes. Want wat is er mooier dan in een voortuintje de eerste tulpenboom in bloei te zien komen? Of wat dacht je van de zomer, als je langs het pad achter de Vondelweg loopt? Eerst even kanopolo kijken, dan afslaan over dat vreselijk griezelige bruggetje-met-maar-één-leuning, langs de stadstuintjes en de velden met opvliegende ganzen. Wat een schouwspel! Het idee om het stratenplan van Haarlem-Noord in mijn hoofd te krijgen is helaas faliekant mislukt. Van oefenen komt het natuurlijk niet als je al kletsend zomaar wat wandelt, zonder op de straatnaambordjes te letten.
Een tijdje geleden hebben we daarom maar een nieuwe missie bedacht: de herinrichting van het Schoterbos ‘bijhouden’. Om alles op de voet te kunnen volgen, moesten we wel ons wandelmoment verplaatsen van de avond(schemering) naar de ochtend. Nu trekken we dus iedere maandagochtend om 8.30 uur de wandelschoenen aan en gaan op pad! Met flinke pas! Naar het Schoterbos. We hebben het allemaal zien gebeuren. Ineens was de plas in het midden van het park een stuk groter. Er kwamen andere paden. Er kwam een grote heuvel. Er kwam nog meer water. Een eiland, met nieuwe bruggen. Natuurlijk zijn er ook bomen omgegaan. Maar de meeste bomen waren al ziek door de enorme wateroverlast. Ze zijn uit hun lijden verlost, zullen we maar zeggen.
Deze week bracht de gemeente het nieuws dat het Schoterbos nu klaar is. Wimmy Hengst, die wij van Brigitta goed kennen, mag tevreden zijn over ‘haar’ project. Alhoewel sommige dingen zijn verplaatst, zijn de leuke dingen van het Schoterbos gebleven: een speeltuintje, de fitnesstoestellen, de pergola bij het water, een voetbalveldje. En er zijn nieuwe dingen bij gekomen, zoals bredere fietspaden, eendentrapjes aan de waterkant voor beesten-die-niet-kunnen-zwemmen (en dat vergeten waren). En dan die prachtige berg, begroeid met bloemen. Toen ik als kortstondig lid van de werkgroep over de plannen hoorde voor die heuvel, dacht ik nog ‘echt! ácht meter hoog!’ maar ik vind het knap hoor, hoe die acht meter in de omgeving is opgegaan. Hoewel, als lid van de fitnessclub die tijdens de coronalockdown in het park ging trainen, kan ik wel vertellen dat die acht meter toch best wel hoog is…
Het mooiste vind ik dat er zo’n leuk laantje is ontstaan tussen de Schotertuin en de Schooltuin. E. en ik zijn alle twee niet groot van stuk, maar we kunnen nét over de begroeiing langs het laantje heen kijken om de vruchten te zien van vele uren noeste arbeid van grote en kleine groene vingers. Dat stemt tot tevredenheid. Zo zijn gaandeweg de plekken waar je eerst vanwege de brandnetels en de hondenpoep niet kon komen, veranderd in mooie doorkijkjes en vrolijke bloemenzeeën. Fluitenkruid en ander gebloemte, het zijn de bloemetjes waar de bijtjes en andere insecten hun nectar kunnen halen om ervoor te zorgen dat weer op andere plekken (bijvoorbeeld in ons eigen tuintje) nieuwe bloemetjes kunnen gaan groeien. Van de bloemetjes en de bijtjes, zeg maar, het is toch het verhaal van de liefde. Er ontbreekt echter nog één ding. Er is een plekje in het park waar nu alleen nog maar wat gras groeit. Mijn allergrootste wens is dat daar binnen niet al te lange tijd een gebouwtje verrijst waar wij als Scouting Brigitta, samen met jullie allemaal uit de buurt, en ook samen met de vleermuizen, de vogeltjes en de bijtjes, een mooi nieuw onderkomen vinden voor onze activiteiten.
Kaat Bakker
secretaris stichting Scouting Brigitta
Albert Jan is met vakantie